در نشست مدیران گروه‌های آموزشی بر چابک‌سازی فرآیندها و ارتقای کیفیت آموزشی تأکید شد
به گزارش روابط عمومی و اطلاع رسانی دانشگاه بیرجند، در این نشست، دکتر خامسان سرپرست دانشگاه بیرجند با اشاره به نقش مهم اعضای هیأت علمی در رشد و توسعه دانشگاه، اظهار کرد: رشد و پیشرفت دانشگاه به تلاش و توان اعضای هیأت علمی وابسته است و باید برای افزایش این ظرفیت گام‌های جدی برداریم، زیرا نسبت استاد به دانشجو در حال حاضر پایین است و تقویت رشته‌های آموزشی موجود در دستور کار قرار دارد. وی با تأکید بر چابک‌سازی فرآیندهای اداری و آموزشی افزود: فرآیندهای زائد باید حذف شوند تا مسیر پیشرفت دانشگاه هموارتر گردد. همچنین باید با ارائه راه‌حل‌های مؤثر، مشکلات را درون دانشگاه حل کرده و تلاش کنیم با بهره‌گیری از ظرفیت‌های موجود، موانع را کاهش دهیم. سرپرست دانشگاه بیرجند به ماده ۱۱ و ۱۳ قانون جهش تولید اشاره کرد و گفت: این مواد قانونی فرصت مهمی برای بهره‌مندی دانشگاه از اعتبارهای مالیاتی فراهم می‌کند و ما باید با استفاده صحیح از این ظرفیت، منابع مالی پایدار برای توسعه فعالیت‌های آموزشی و پژوهشی جذب کنیم. وی همچنین بر حرکت به سمت کیفیت‌محوری تأکید کرد و بیان داشت: در امور دانشگاه باید کمیت را به حداقل رسانده و کیفیت را جایگزین آن کنیم. دکتر خامسان در بخش دیگری از سخنان خود از طرح همیار دانشجو استقبال کرد و افزود: همکاری با دانشجویان در فرآیندهای دانشگاهی اقدامی ارزشمند است و به تقویت مهارت‌های آنان کمک می‌کند. هدف ما تربیت نیروی انسانی توانمند برای آینده کشور و بازار کار است. همچنین در راستای مهارتی‌سازی سرفصل دروس باید گام‌های عملی برداشته شود تا فارغ‌التحصیلان دانشگاه بیرجند برای ورود به بازار کار آمادگی بیشتری داشته باشند. در ادامه، دکتر محمدحسن سیاری‌زهان، معاون آموزشی و تحصیلات تکمیلی دانشگاه، ضمن خوش‌آمدگویی به حاضران گفت:مسائل مطرح‌شده در نشست قبلی به‌طور کامل بررسی و رصد شده است و امیدواریم با پیگیری‌های انجام‌شده به نتایج مطلوب برسیم. البته اذعان داریم که مشکلاتی در بخش آموزش، کلاس‌ها و آزمایشگاه‌ها وجود دارد، اما با تحول در شورای گروه‌ها و استفاده حداکثری از ظرفیت آن‌ها، می‌توانیم مسیر پیشرفت را هموار کنیم. طرح پیشنهاد از سوی مدیران گروه‌ها در بخش پایانی این نشست، مدیران گروه‌های آموزشی به طرح مسائل و دغدغه‌های خود پرداختند. از جمله موارد مطرح شده کمبود اعضای هیأت علمی نسبت به تعداد دانشجویان؛ مشکلات ناشی از مجازی شدن دروس؛ تعطیلی خوابگاه‌های دانشجویی در ایام خاص و پیامدهای آن برای دانشجویان و اساتید؛ عدم اجرای برنامه‌های بازدید علمی و اردوهای آموزشی به دلیل محدودیت‌های مالی؛ کمبود یا نبود کارشناسان آزمایشگاه؛ فرسودگی یا نبود تجهیزات آزمایشگاهی؛ نیاز به بازنگری سرفصل دروس و ارتقای کیفیت آموزش؛ کمبود کلاس‌های درسی و نبود سالن‌های مطالعه را می‌توان نام برد.
نظر شما :