بررسی تأثیر هشت هفته تمرین شنای تداومی و تناوبی بر سطوح سرمی آسپروسین، نیمرخ لیپیدی، گلوکز و مقاومت به انسولین در مبتلایان به سندرم متابولیک

به گزارش روابط عمومی دانشگاه بیرجند، در این پژوهش، به بررسی هورمون آسپروسین پرداخته شد. این هورمون ارتباط نزدیکی با بیماری هایی از جمله چاقی و سندروم متابولیک دارد و پیش زمینه خطرات بسیاری از بیماری ها مزمن از جمله بیماری قلبی ـ عروقی و سرطان می باشد.
نگاه اجمالی به جوامع بشری نشان می دهد که بسیاری از انسان¬ها دارای اضافه وزن و چاق هستند و این چاقی در جوامع توسعه یافته در حال همه گیر شدن است. به دنبال چاقی بیماری سندرم متابولیک شایع است و به صورت مجموعه¬ای از پرفشاری خون، اختلال در سوخت و ساز گلوکز، اختلال در سوخت و ساز چربی¬ها و چاقی (به خصوص چاقی مرکزی) تعریف می¬شود . عدم فعالیت ورزشی یک عامل خطر شناخته شده برای توسعه بیماری¬های قلبی عروقی و سندرم متابولیک می¬باشد.
در این پژوهش تاثیر ورزش شنای استقامتی و تناوبی شدید بر روی سطح این هورمون و شاخص های مرتبط با چاقی و سندروم متابولیک مورد بررسی قرار گرفته است، که بر اساس نتایج بدست آمده بر روی حیوانات آزمایشگاهی به نظر می رسد که برنامه های ورزشی شنای تداومی و تناوبی به یک میزان موجب بهبود کاهش سطوح سرمی آسپروسین، نیمرخ لیپیدی، گلوکز و بهبود حساسیت به انسولین می شوند و در کاهش اختلالات مرتبط با چاقی و سندروم سندرم متابولیک موثرند.
حسین نخعی دانشجوی دکتری فیزیولوژی ورزش با گرایش بیوشیمی و متابولیسم دانشگاه بیرجند از رساله خود با عنوان تأثیر هشت هفته تمرین شنای تداومی و تناوبی بر سطوح سرمی آسپروسین، نیمرخ لیپیدی، گلوکز و مقاومت به انسولین  موش های صحرایی نر مبتلا به سندرم متابولیک با درجه بسیار خوب دفاع کرد.
دکتر مهدی مقرنسی  و دکتر حامد فنائی  استادان راهنمای این رساله دکتری بودند.