آیین بزرگداشت حافظ و مولانا در دانشگاه بیرجند برگزار شد.

20مهرماه، روز بزرگداشت حافظ

روز بیستم مهرماه در تقویم هجری شمسی به نام شاعر نامدار خواجه شمس‌الدین محمد حافظ شیرازی ثبت گردیده­است و هر سال در این روزها، برنامه‌های گوناگونی در آرامگاه وی و شهر شیراز و نیز در سرتاسر ایران فرهنگی برگزار می‌شود. کوروش کمالی سروستانی، پژوهشگر، زبان‌شناس و نویسنده که روز بزرگداشت حافظ را به ثبت رسانده در خصوص چگونگی انتخاب این روز گفته است:

وقتی دیوان حافظ را ورق می‌زنیم صحبت از مهر، دوستی و محبت است. همچنین شأن حافظ در بین شاعران بسیار بالا است و نمره حافظ هم بیست است. بنابراین ۲۰ مهر روز بزرگداشت حافظ نام‌گذاری شد.

8 مهرماه روز بزرگداشت مولوی

به دلیل اهمیت و تأثیرگذاری جلال الدین محمد مشهور به مولوی در ادبیات و فرهنگ ملل، سال ۲۰۰۷ از طرف یونسکو سال مولوی نامیده شد، پس از آن تصمیم گرفتند روز تولد مولانا را یعنی 8 مهرماه هر سال، روز بزرگداشت وی بنامند. مولوی در بلخ متولد شد و آرامگاهش در قونیه ترکیه است، از او کتاب های شعر مثنوی معنوی، دیوان شمس، فیه ما فیه، مکتوبات و مجالس سبعه برجای مانده است.

 در استان خراسان جنوبی و اینجا دانشگاه بیرجند به دلیل وجود استادان و پژوهشگران حافظ شناس و مولوی­پژوه و علاقه­مندان به فرهنگ و ادب، هر ساله این روزها، ویژه برنامه هایی برگزار می گردد.

امسال هم آیین بزرگداشت مولانا و حافظ شیرازی، دو شاعر نامدار و پرآوازه ایران با حضور پر شور استادان و دانشجویان دوستدار شعر و ادب فارسی به همت تشکل هایی دانشجویی معاونت فرهنگی و اجتماعی یعنی انجمن علمی دانشجویی زبان و ادبیات فارسی،  کانون گویندگی و اجرا و همراهی و همیاری علمی تخصصی گروه آموزشی زبان و ادبیات فارسی دانشگاه، انجمن {استادان} زبان و ادبیات فارسی(شعبه خراسان جنوبی)، انجمن ترویج زبان و ادب فارسی(شعبه خراسان جنوبی) و انجمن زبان شناسی ایران (شعبه خراسان جنوبی) برگزار شد.

شایان ذکر است تمام ظرفیت سالن با حضور علاقه مندان تکمیل شده بود و برنامه های متنوعی هم برای حاضران تدارک دیده شده بود.

دکتر سید مهدی رحیمی، دانشیار زبان و ادبیات فارسی و مدیر گروه زبان و ادبیات فارسی دانشگاه بیرجند در سخنانی از استقبال وصف­ناشدنی دانشجویان از برنامه  گفت میزبان شما خود حافظ شیرازی است و روح و جان او هم از حضور شما خوشحال است. شاعری که با تأثر از مفاهیم والای قرآنی و انسانی توانست اندیشه و قلب بشر را تسخیر خود گرداند و در جان آنها امید به زندگی، بازگشت به خویشتن و هویت عظیم انسانی تزریق کند. حافظ با درک عمیقی که داشت توانست آسیب­های فردی و اجتماعی جامعه را به درستی شناسایی و در قالب هنر ادبیات آنها را مطرح کند.

اجرای زنده کانون موسیقی دانشجویی دانشگاه که سال گذشته رتبه دوم کشور در میان کانون­های موسیقی جشنواره ملی رویش را بدست آورده بود، شوری دل انگیز در علاق مندان به فرهنگ و ادب و هنر ایجاد کرد و اشک و لبخندهایی را برجای گذاشت.

در ادامه برنامه دکتر علی اکر سام خانیانی که خود به شدت از اجرای موسیقی دانشجویی و خوانش اشعار متأثرگشته بود در سخنانی به جایگاه هنر اصیل ایرانی و موسیقی سنتی اشاره کرد که می تواند به زندگی روح و معنا ببخشد و خواستار این شد که از توانمندی دانشجویان در مسیر پرورش استعدادهای هنری آنها دانشگاه حمایت کند چرا که ادبیات و فرهنگ می تواند دانشجویان  را با هویت ایرانی و اسلامی خود بیشتر آشنا کند تا آنها به ایرانی و ایرانی بودن خود افتخار کنند. دکتر سام خانیانی درباره محورهای اندیشه مولانا گفت که نگاه مولانا به جذب است و هر کس با هر زبان و اندیشه ای می تواند یکی از بندگان بسیار خوب خدا باشد و مولوی به تأثیرپذیری از قرآن و کلام الهی با تأکید بر ایده وحدت وجود، احترام و تکریم بشر و همه مخلوقات الهی را برجسته سازی کرد. مولوی با داستان موسی و شبان، خواست که این نگرش را در جامعه نهادینه کند که همه با هر رنگ و پوست و نژادی و هر سطح فکری جویای حق است و نباید او را از خدا دور کرد. وی با اشاره به شعر زیر که به صورت خوشنویسی در سالن قرار داشت گفت حافظ هم این چنین رویکردی دارد که هر کس بیش از هر چیزی باید مراقب رفتار و گفتار خود باشد:

عیبِ رندان مَکُن ای زاهدِ پاکیزه‌سرشت         که گناهِ دگران بر تو نخواهند نوشت

من اگر نیکم و گر بد تو برو خود را باش            هر کسی آن دِرَوَد عاقبتِ کار، که کِشت

همه کس طالبِ یارند چه هشیار و چه مست  همه جا خانهٔ عشق است چه مسجد چه کِنِشت

شعرخوانی دانشجویان از جمله خانم ها دهقان و عظیم زاده و فال حافظ همراه با شرح و تفسیر از دیگر برنامه هایی بود که بسیار مورد توجه قرار گرفت.

در برگزاری این برنامه باشکوه، خانم ها آشوری(دبیر انجمن علمی) و خدادادی، سبزه کار، رفعتی، فدوی و ساوری و همچنین سیدمحمد حسینی، دبیر کانون گویندگی و اجرا و اجرای آقای محمدی نیا مشارکت ویژه داشتند که از زحمات آنها تقدیر و تشکر می گردد.